یکی از اقوامی که در نزدیکی کرانه‌ی جنوبی دریای مازندران زندگی می کردند، آمارد نام داشتند. کارشناسان و باستان شناسان نام شهر آمل را دگرگون شده نام آمارد می دانند. واژه آمل که گونه ی گفتاری دیگر آن آموی است؛ به احتمل زیاد از قبیله باستانی آمردها یا آماراد گرفته شده است.
مورخان بر این باورند که آماردها قومی نیرومند و جنگجو بوده اند و مکان فعلی آمل را به عنوان مرکز خود انتخات کرده بودند. با گذر زمان واژه آمارد به آملد و آمرد، آمل تبدیل شد. بعضی از کارشناسان دیگر بر این باورند که وجه تسمیه این شهر به دلیل بنیان گذارش «آمله» می باشد. چنانچه در تاریخ طبرستان ابن اسفندیار ذکر شده است و در نوشته ای دیگر از پیرنیا ذکر شده است:
«این قوم مهاجز باده نشین بوده اند که به تاخت و تاز در اراضی اقوام دیگر می پرداختند و به ورزگار کوروش تا حوالی ماد پراکنده گردیده بودند. آمردها در حدود سه هزار سال پیش از میلاد نیز در حال پیدا نمودن سرزمین بوده اند.»
قدمت و دیرینه ی شهر آمل به درازای بلندی می رسد و مردمانش از آمردها هستند که اولین قوم در کنار دریا پارس بوه اند.
در ادبیات قدیمی فارسی اشعار بسیاری موجود می باشد که نام آمل در آن ذکر شده است. اشعار بسیار فراوانی در وصف ایران و مازندران نوشته شده است که از شهر آمل اسم برده شده است. در شاهنامه فردوسی به تعداد شانزده بار نام آمل یاد شده است.