امامزاده ابراهیم مربوط به دوران قاجار است که در جادهی فین واقع شده است. بنای اولیه آن به وسیلهی خاله بیگم که یکی از اهالی فین بود، تأسیس شد. بعد از آن افراد دیگر به تزئین و تکمیل آن پرداختند.

معماری:

امامزاده ابراهیم یکی از شاهکارهای معماری است که سبک معماری سنتی ایران را به شکل جزئی نمایش میدهد.

بنای این امامزاده دارای گنبدی 13 ضلعی با کاشیهای فیروزهای رنگ، گلدستههای زیبا و دوستداشتنی، صحن مفرح و ایوانی که با آینه تزئین شده است.
بنای امامزاده ابراهیم دارای 2 گلدسته است که ارتفاع آن به اندازه ارتفاع گنبد می‌باشد و در دو طرف امامزاده قرار دارد.

در کنار رواق و سقف ایوان نقاشی با محتوای مجالس مذهبی بر روی گچ کشیده شده است. در فضای داخلی بقعه و ایوان آینهکاری زیبا و مفصلی دیده میشود. ازارههای اطراف آن با خشتهای کاشی تزیین شده و طرح زیبایی را به نمایش میگذارد.

آینه کاری این بنا توسط محمدخان هنرمند بزرگ کشور که به انیس الدوله معروف بود، در سال 1308 ه.ق تزئین شده است.