از نظر کارشناسان و باستان شناسان قدمت این شهر به پنج هزار سال می رسد. تا زمان حمله به ایران، مازندران یکی از ساتراپ های ایران به حساب می آمده است که مرکز آن شهر ساری بود. مردم این ناحیه مخالفت های زیادی با پادشاهان ایران داشتند به همین دلیل فردی را موظف می کردند که امنیت منطقه را حفظ کند.

سلسله باوندیان تا 750 هجری قمری در ساری و فریم حکومت می کردند. که از نظر مدت زمان حکومت طولانی ترین سلسله مستمر پادشاهی جهان حتی از سلسله فراعنه مصر بیشتر می باشد.
براساس اکتشافاتی که توسط کارشناسان و باستان شناسان به صورت علمی، در چند دهه اخیر انجام شده است. تکه سفالهایی دست ساز از دوره مس سنگی با پوشش قرمز و نقوش هندسی سیاه یا قهوه ای تیره، یک قطعه دور ریز تولید ابزار سنگی از جنس فلینت به رنگ کرم و سفال هایی از دوره مفرغ در طیف خاکستری تیره، سیاه و سنگ چین معماری کشف شده است که همگی نشان دهنده ی قدمت 6 هزار ساله شهر ساری می باشد.

گیلان و مازندران تنها زمین هایی هستند که در زمان جنگ عرب به ایران فتح نشده ند. زیرا این دو سرزمین از همه طرف حفاظت شده بودند و راه های ورودی به این خطه ها بسیار سخت بود. سپاهیان عرب در رشته کوه های البرز شکست خوردند و تواستند به گیلان و مازندران وارد شوند.

در زمان سلطنت عباسی، شیعیان و سیدان علوی به سای و شهریارکوه فرار کردند که حاکمان ساری به آنها اموال بسیار و پناهگاهی برای زندگی می داد. به مرور زمان مردم مازندارنی که زرتشت بودند با دین اسلام آشنا شدند و مسلمان شدند.