آرامگاه فضل بن شاذان به دوران تیموری – دوران صفوی مربوط می باشد. ابومحمد فضل بن شادان بن خلیل ازدی یا ابن شاذان نیشابوری فقیه شیعه، مشایخ بزرگ علم حدیث، قرن 3 هجری می باشد. او 180 جلد کتاب در دفاع از شیعه نوشته است.
فضل بن شاذان عمری طولانی داشت و در سال 260 هجری قمری درگذشت. ابو محمد بن شاذان به شاه افضل معروف بود. پدرش از اصحاب امام موسی کاظم (ع) بود و خود یکی از اصحاب و یاران 4 امام معصوم؛ امام رضا (ع)، امام جواد (ع)، امام هادی(ع)، امام حسن عسگری (ع) بود.
این اثر تاریخی را در تاریخ 10 خرداد ماه، سال 1382 خورشیدی با شماره 8956 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
معماری:
بنای آرامگاه فضل بن شاذان تماماً آجری می باشد. گورستانی در محوطه آرامگاه قرار دارد که به احترام صاحب بقعه آن را بهشت فضل گویند.
در محوطه شرقی آرامگاه فضل بن شاذان، آرامگاه چند تن از علمای نیشابور مانند شیخ حبیب الله محمدیان نیشابوری، سید احمد موسوی فر، احمدی موسوی نیشابوری، شیخ محمد حسین نجفی قرار دارد.
بنای اصلی این آرامگاه متعلق به دوران صفوی است امام گنبد این بنا آنقدر در طول سالها مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته است، که دیگر قدمت بنا را در آن نمی توان یافت.
آرامگاه فضل بن شاذان در قسمت جنوبی باغ است. ورودی اصلی این باغ در قسمت جنوبی است. دورتادور محوطه باغ را، اتاقهای مربوط به آرامگاه های خاندانی قرار دارد.
در نمای بیرونی ساختمان آرامگاه هیج گونه تزئینی وجود ندارد. گنبدی که بر فراز بقعه قرار دارد دارای پوششی کاشی کاری شده است.
بر روی سنگ قبر مزار آن بزرگوار جمله زیر نوشته شده است:
« هذا ضریح التحریر المتعال و النبیل المفضال… الشیخ العلیم الجلیل الفضل بن شاذان بن الخلیل طاب الله ثراه قد وصل بلقاء ربه فی ستة 260.»
پیشنهاد فانزی برای افرادی که به آرامگاه فضل بن شاذان مراجعه می‌کنند:
پیشنهاد ویژه برای کسانی که به مکان‌های تفریحی، گردشگری در نزدیکی آرامگاه علاقه‌مند هستند، این افراد می توانند از آرامگاه خیام، افلاک نمای خیام، آرامگاه عطار نیشابوری، آرامگاه کمال الملک و … بازدید کنند.
