امامزاده یحیی (علیه السلام) در استان خراسان رضوی، شهرستان سبزوار بخش مرکزی قرار دارد. این امامزاده مجموعه ای از حرم، ایوانی بزرگ و دو مناره به ارتفاع 29 متر، یک حجره در قسمت جنوبی ایوان و یک حجره در قسمت شمالی حرم می باشد.

در کتاب آثار باستانی خراسان نوشته ی مرحوم عبد الحمید مولوی مطلب زیر نوشته شده است:
« این امامزاده متعلق به جلیل القدر سید عما الدین یحیی بن هبه الله بن علب بن محمد بن یحیی بن محمد بن احمد بن محمد بن عبدالله بن الحسن المکفوف بن الحسن الافطس بن علی الاصغر بن علی بن الحسین السجاد (ع) می باشد.»

معماری:

در گذشته امامزاده یحیی (ع) بنایی ساده و حجره ای با چهار شاه نشین بود که در مرمت و بازسازی آن ایوان و دو مناره، گنبد و حجره ها اضافه شدند و شکل جدیدی را به خود گرفتند.

گنبد این امامزاده چهارده متر ارتفاع دارد. دو مناره در دو طرف درب ورودب از خیابان اسرار واقع شده است.

در شمال مقبره صحن کوچکی وجود دارد که در بخش شمالی حرم واقع است. حرم در ضلع شرقی محوطه بنا شده است و شامل فضای درونی و چهار شاه نشین می باشد.

در پشت بام امامزاده در قسمت جنوبی گنبد روی دیوار کناری خیابان نمای دو ستون کاشی کاری مانند مناره کوچکی ساخته شده است.

در قسمت شمالی امامزاده رواقی وجود دارد که قسمت حنوبی آن به فضای دورنی حرم متصل است.

حجره کوچکی را برای شمع خانه حرم در نظر گرفته اند که وسایل حرم و شمعدانی برنجی را در آن نگه داری می کنند.این امامزاده دارای سرب بلندی با نماسازی و تزئینات آجری است.

تمامی دیوارهای دخلی بنا با سنگ مرمر تزئین شده است و بالای آن کتیبه ای از جنس کاشی با خط ثلث و متن آن آیاتی از سوره نور قرار دارد.

بالای این کتیبه دیوارهای حرم و منقرس های زوایای زیرگنبد، آینه کاری شده، وجود دارد.
پوشش زیرین گنبد به گونه عرق چینی ( طاق کلنبو) می باشد. ارتفاع گنبد به 14 متر می رسد. بنای اصلی و قدیمی مقبره به قرن ششم مربوط می باشد.

اما در ظاهر بنا چیزی از بنای اصلی دیده نمی شود. امروزه کاشی و سنگ و آینه کاری و ضریح داخل حرم، گچ کاری شده را می تواندر ظاهر بنا دید، که تمام آنها به قرن خیر تعلق دارد.

این امامزاده در تاریخ 10 مهر ماه سال 1380 خورشیدی با شماره 4036 به عنوان اثر ملی ایران به ثبت رسیده است.