آرامگاه خواجه عبدالله (تایباد) در شهر تایباد استان خراسان رضوی واقع شده است. این آرامگاه متعلق به شیخ الاسلام ابو اسماعیل عبدالله بن ابی منصور محمد متولد 396 هجری قمری معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار»، «خواجه عبدالله انصاری»، «انصاری هروی» دانشمند و عارف قرن سوم و چهارم هجری قمری می باشد. خواجه در سال 481 هجری قمری به خاک سپرده شد.

مادر خواجه عبدالله از مردم بلخ و پدرش در هرات متولد شده بود. خواجه از کودکی زبانی گویا داشت در آن زمان شعر فارسی و عربی را می سرایید و در جوانی علوم ادبی و دینی و به حفظ اشعار عرب معروف بود.

خواجه عبدالله شاعر نیز بود اما بیشترین شهرت او به خاطر رسالت و کتب مشهوری است که تألیف کرده است. از کتب منثور او می توان نثر مسجع نوشته مناجات نامه، نصایح، زادالعارفین، قلندرنمه، محبت نامه، کنزالسالکن، هفت حسار و غیره را نام برد.

پیر هرات توسط استادان زیادی به تعلیم داده شد. دو بار به دیدار شیخ ابوالحسن خرقانی رفت که این دیدارها تأثیر به سزایی در روحیات و پیدا کردن مسیرش برای زندگی داشته است. محل اقامت خواجه در هرات بود و تا پایان عمرش به تعلیم و تربیت و ارشاد مشغول بود.

معماری:

مقبره شیخ عبدالله، بنایی شامل ایوانی با ارتفاع 7/80 و عرض 7/20 متر و گنبد خانه ای با گوشه سازی و کاربندی در پشت آن و گنبدکاربندی در قسمت جلویی بنا، است.

آرامگاه خواجه عبدالله (تایباد) در ویرانه های تاریخی مالن در باخزر می باشد، به نظر کارشناسان و باستان شناسان این بنا در قرن 9 یا 10 هجری قمری به دستور وزیر سلطان بایقرا یعنی شخصی به نام علاء الدین باخزری ساخته شده باشد.