سد بُز سدی تارخی در جنوب شرقی کوخرد و شرق تنب جلالی قرار دارد. این سد یکی از آثار تاریخی استان هرمزگان می باشد.

سد بُز در شمال کوه خآب و در جنوب رودخانه مهران قرار دارد. از آب این سد برای آبیاری نخلستان‌های باغ زرد و مزاجان و بک احمد و … استفاده می‌شد.

امروزه آثاری از این سد در دهانه دره بست گز دیده می‌شود. در گذشته سد تاریخی بز باعث آبادی و پر رونقی منطقه بوده است.

در سال 1301 هجری قمری این سد شکسته می‌شود و تقریباً تمام نخلها را از بین می‌رود. قسمت کمی از نخلهای باغ زرد باقی می ماند.

تاریخچه:

سد بُز در سال 1100 هجری قمری توسط خیرین منطقه ساخته میشود. حدوداَ 201 سال از آن بهره‌ برداری می شود. به خاطر وجود این سد نخلستانهای منطقه آبیاری می‌شدند. تا اینکه در سال 1301 هجری قمری به دلیل مهاجرت مالکان سد به سوی امارت شارقه (شارجه) و تعمیر نشدن آن، بارش باران زیاد و سیل شدید، سد از بین میرود و به کلی منهدم می‌شود.

سد بز در تاریخ 27 دی ماه، سال 1377 خورشیدی به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آبخیزی:

آب این سد تاریخی از مناطق گسترده تشکیل شده است. ابتدا ازبون کوه زیر و سرگرد نرگهای جنوب، نرگ بست گز، نرگ اوشیرینو، نرگ مرخاو، نرگ دیوونی، نرگ أودون علی، نرگ گُل مُودُونو، نرگ گری پان، وگری های کوه جنوب تماماً ابتدا از گری امبرو، گری مَد یوسفی، گری مَد عبداارحیمی و تمام دره های بلند و کوتاه اطراف آن به دره بست گز میریزد. در سد بُز ذخیره می شدند و دریاچه زیبا و دوست داشتنی را به وجود می آوردند.

آب این مناطق اطراف همگی به سد بُز ریخته می شد و بعد از آن به نخلستانها می رسید و آنها را سیراب می کرد.