یکی از جادبه‌های گردشگری روستای ابیانه، آتشکده ابیانه می‌باشد. در روزگار ساسان در ابیانه سه آتشکده وجود داشته به نام‌های: هارپاک، هرشوگاه و دژآتون.
دژآتون:
از این آتشکده تنها یک تل خاکی در میان باغ‌های ابیانه باقی مانده است.
هرشوگاه:
در غرب ابیانه پشت خانه غلام نادرشاه قرار داشته است. از این آتشکده هیچ اثری باقی نمانده است.
هارپاک:
تنها آتشکده ابیانه که هنوز پا برجاست آتشکده هارپاک است. این آتشکده در محله میان ده در مسیر اصلی (راشتا) واقع است. به محله ای که آتشکده در آن قرار دارد « برآزه » به معنای « برآذرکاه» می‌گویند.
این آتشکده به صورت چارطاقی با استفاده از مصالح سنگ لاشه و گچ ساخته شده و دارای سه طبقه و از هر طرف قابل رویت است. در زمان هخامنشیان ساحته شد و در زمان ساسانیان به اوج خود رسید.
در مسیر کوچه اصلی ابیانه، از دروازه بالا تا دروازه پایین، چهار گذرگاه سرپوشیده که سبات(سابات) نامیده می‌شود وجود دارد در اولین گذرگاه آتشکده قرار دارد.
در وسط این آتشکده آتشدانی روشن بوده که مسیر کاروان را روشن می‌کرده و مورد احترام بوده است. آتش این آتشدان را با زغال سنگ روشن می‌کردند در حال حاضر زغال سنگ در حوالی این منطقه زیاد دیده می‌شود.
نام آتشکده هارپاک:
در گویش ابیانه « هِر » به معنای « زیر » و « پَک » به معنای پله است. اما برخی معتقدند دلیل این نام هارپاک وزیر اژدهاک (آخرین شاه ماد) بوده است.
پیشنهاد فانزی برای افرادی که به آتشکده ابیانه مراجعه می‌کنند:
پیشنهاد ویژه برای کسانی که به مکان‌های گردشگری در نزدیکی این آتشکده علاقه‌مند هستند، این افراد می توانند از امامزاده عیسی و یحیی، موزه مردم شناسی ابیانه، مسجد پرزله و …. بازدید کنند.