محمد علی بن میرزا عبدالرحیم تبریزی معروف به میرزا صائبا و متخلص به صائب تبریزی یکی از شاعران و عارفان بزرگ در دوران حکومت صفویه که در سال 1016 ه.ق به دنیا آمد و در سال 1081 ه.ق در اصفهان درگذشت.

محمد علی در تبریز به دنیا آمد و خانواده‌ی او یکی از هزار خانواده است که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز به اصفهان کوچ کرد و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شد.

آرامگاه صائب تبریزی در باغ شخصی او به نام باغ تکیه در همسایگی نهر نیاصرم در خیابان صائب تبریزی اصفهان واقع شده است.

صائب تبریزی شاعر مورد علاقه شاه عباس کبیر بود و لقب ملک شعرایی داشت. او مدتی در کابل و هندوستان زندگی می‌کرد، از طرف پادشاه هند به لقب مستعدخان و منصب هِزاره مفتخر شد. مجموعه آثار او حدودا 120000 بیت می‌باشد. صائب به زبان ترکی نیز شعر می‌گفت.

معماری:

آرامگاه صائب تبریزی باتوجه به زمان حیاتش که در دوران صفویه بود، معماری آن نیز از آن دوره الهام گرفته شده است.

آرامگاه او در سال 1346 ه.ق به شکل امروزی بازسازی و مرمت شد. بنای آن دارای ایوانی زیبا به طول 20/14 متر و عرض 6 و ارتفاع 8 متر دارد و حدود 2 متر از سطح باغ بالاتر است. بر روی سر ستونهای ایوان، قوسهای جناغی قرار دارد. زیر سقف با طرح شطرنجی آینه کاری شده است. در قسمت شرقی و غربی ایوان دارای دو دهنه، یک ستون و دو قوس می‌باشد.

سنگ مزار از جنس مرمر یکپارچه‌ی یزدی است که سنگ قدیمی در وسط آنجا قرار دارد. سنگ قدیمی که سنگ اصلی مزار می‌باشد، به دو نیم تقسیم شده است و دارای کتیبه‌ای شامل یک مطلع و یک غزل از صائب تبریزی و یک غزل از صائب به خط محمد صالح اصفهانی خوشنویس معروف و مشهور اصفهانی است.