یکی از روستاهای تاریخی برتر کشور روستای ابیانه میباشد. که در 35 کیلومتری شمال غربی شهر نطنز اصفهان در دامنه ی کوه کرکس قرار دارد. این روستای بینظیر را موزه زنده از آثار تاریخی ایران میدانند.

روستای ابیانه در تاریخ 30 مرداد سال 1354 با شماره 1089 به عنوان آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.

مردم روستای ابیانه دارای زبان محلی خاصی میباشند که به آن ویونا گفته میشود. قدمت این روستا هزار و پانصد سال تخمین زده شده است، بناهای تاریخی ابیانه به دوران حکومت ساسانی ، سلجوقی، صفوی و قاجار مربوط است. این بناها نشان دهندهی قرمت تاریخی این زیست

این روستا از نظر آب و هوایی دارای شرایط معتدل میباشد. خانه های ابیانه بر روی دامنه شیبدار شمال رودخانه برزرود بنا شده است. در نگاه اول این روستا به صورت روستایی چند طبقه میباشد. به دلیل فضای ناکافی بر روی دامنه این کوه خانهها به این مدل ساخته شدهاند.

مردم این روستا به کشاورزی و باغداری ، دامداری مشغولند و با روش های سنتی روزگار خود را میگذرانند. با گسترش قالی بافی در ابیانه نزدیک به 30 کارگاه قالی بافی دایر شده است.یکی از درآمدهای مردم این منطقه گیوه بافی است که شغل پردرآمدی محسوب میشود.

مردم این منطقه پوشش سنتی خود را حفظ کرده و بر آن تأکید دارند. مردان شلوار گشاد و دارزی از پارچه سیاه و در زنان پیراهن بلند از پارچه های گلدار و رنگارنگ استفاده میکنند.

بهترین فصل برای بازدید و مسافرت به این روستا فصل بهار و تابستان است.