روز عشق به سبک ولنتاین یا سپندارمذگان (اسفندگان) ایرانی

جشن سپندارمذگان که به آن جشن اسفندگان یا مژده گیران نیز می گویند یکی از جشن های ایرانی است که در قدیم در 5 اسفند برگزار می شد. در واقع در قدیم هر روز از ماه را با توجه به نام ماه ها نامگذاری می کردند و روزی را که با ماه جاری هم نام بود جشن می گرفتند. روز پنجم هر ماه «سپندار مزد» که لقب ملی زمین به معنای گستراننده، مقدس و فروتن است نام داشت. از این رو در فرهنگ باستان اسفندگان (اسپندگان) را نمادی از تمایلات مادرانه و باروری می پنداشتند. در تقویم جدید ایرانی به دلیل این که شش ماه اول سال سی روزه است سپندارمذگان شش روز به جلو آمده و مصادف با 29 بهمن است.

واژه ی فارسی اسفند (اسپند) که امروزه به کار می بریم در واقع از واژه ی پهلوی «سپندارمت» و اوستایی «سپِنتَه آرمَئی تی» گرفته شده است. واژه ی اوستایی اسفند (اسپند) نام چهارمین امشاسپند (یاور اهورامزدا) بوده است که از دو بخش «سپنته» یا «سپند» به معنای پاک و مقدس و «آرَمَئیتی» به معنای فروتنی و بردباری تشکیل شده است و ترکیب این دو بخش با یک دیگر به معنی فروتنی پاک و مقدس است.این واژه نمادی برای فروتنی، دوست داری و بردباری است.
در ایران باستان خانواده ها برای سپاس از زحمت یکساله ی همسران و بانوان خانواده ی خود، هدیه و پیش کش هایی تدارک می دیدند و در این روز به آن ها تقدیم می کردند.
ابراهیم پورداوود در سال 1341 جشن اسفندگان (روز پنجم اسفند) را به عنوان روز پرستار پیشنهاد کرد و در تقویم رسمی نیز ثبت گردید اما متاسفانه این روز توسط هیچ نهاد دولتی و غیر دولتی به عنوان روز پرستار گرامی داشته نمی شود.
برخی این جشن را همان جشن برزیگران می دانند. این جشن به هر نامی که خوانده شود نشان دهنده ی آگاهی اجدادمان به شأن بانوان و خانواده است.