با اینکه درباره نحوه اختراع بازی دارت اطلاعات زیادی در دسترس نیست، اما تقریبا همه بر روی این موضوع که این بازی از زمان‌های بسیار دور انجام می‌شده است، اتفاق نظر دارند. این بازی در طول سال‌های متمادی تغییرات بسیاری پیدا کرده و از یک بازی نشانه گیری صرف، به بازی‌ای تبدیل شده که برای موفقیت در آن نه تنها باید تمرکز بالایی داشت، بلکه داشتن ریاضیات قوی نیز در آن الزامی است.
در حال حاضر این بازی در مدل‌های متفاوتی انجام می‌شود و قوانین بازی دارت بر حسب نوع آن متفاوت هستند. در این مقاله قصد داریم تا با شما در مورد همه چیز از نحوه پرتاب دارت، آموزش دارت و فواید آن صحبت کنیم. پس با فانزی همراه باشید.
دارت چیست و چه مشخصاتی دارد ؟
تیر های مدرن و استاندارد این ورزش از چهار قسمت به نام های پوینت، بَرِل، شفت و فلایت تشکیل می‌شوند. فلایت و شفل قسمت های انتهایی تیر هستند که میتوانند کوتاه یا بلند باشند. اندازه این دو قسمت که قابل تعویض هستند، در نوع و کیفیت پرتاب تاثیر بسزایی خواهند داشت.
پوینت یا همان نوک پیکان که به وسیله‌ی آن دارت بر روی تخته می‌نشیند، معمولا در دو اندازه‌ی ۳۲ یا ۴۱ میلی متری ساخته می‌شود. این قسمت هم در صورت آسیب دیدن قابل تعویض است.
اما مهمترین قسمت یک تیر دارت که کیفیت آن را تعیین میکند، بارل است. این قسمت قابل تعویض نیست و در وزن های متفاوت و از جنس های مختلفی ساخته می‌شود. وزن بَرِل می‌تواند از ۱۸ تا ۴۵ گرم متغیر باشد و هر فردی بر اساس سلیقه و نیاز خود دارتی با وزن برل مشخصی انتخاب میکند.
تخته رنگین دارت نیز به ۸۲ قسمت تقسیم می‌شود که ۶۲ بخش از آن، امتیاز ویژه مخصوص به خود را دارند. بر روی این تخته اعدادی از ۱ تا ۲۰ قرار گرفته اند که هر کدام ناحیه‌ی امتیازی مشخصی دارند و دو رینگ با دابل و تریپل نامیده می‌شوند، مهمترین قسمت های تخته هستند. در مرکز تخته بازی نیز قسمت خال و میان خال قرار دارد که با نام های بول و اینبول نیز شناخته می‌شوند.
قوانین بازی دارت
تخته نشانه گیری باید طوری روی سطح دیوار نصب گردد که نقطه دایره شکل وسط آن ۱۷۳ سانتی متر با زمین فاصله داشته باشد. خط پرتاب نیز باید حداقل فاصله‌ای ۲۳۷ سانتی متری با تخته داشته باشد. فرد پرتاب کننده نیز نباید پای خود را روی خط یا جلوتر از خط قرار دهد. نحوه قرار گیری تخته دارت روی دیوار به صورتی است که دقیقا در مرکز دید یک فرد ۱۸۲ سانتی متری قرار میگیرد.
هر بازیکن در هر ست یا دست از بازی باید ۳ تیر را پرتاب کند. شروع کننده بازی هم با پرتاب یک دارت از سوی هر دو بازیکن مشخص می‌شود، به این صورت که بازیکنی که تیر خود را نزدیک تر به مرکز سیبل (بول) بزند شروع کننده بازی خواهد بود. اگر تیر در یکی از قسمت‌های خال یا میان خال نشست، پرتاب محاسبه نمی‌گردد. تیرها نیز باید بر روی تخته بمانند و فاصله تیر تا مرکز مشخص شود.
دارت به مدل‌های بسیار مختلفی بازی می‌شود از جمله بازی ۵۰۱ که معروف‌ترین آن‌هاست و یا بازی ۳۰۱ و مدل‌های بسیار دیگر. اما چند قانون مانند نحوه انجام ست‌ها که هر بازیکن باید ۳ پرتاب داشته باشد و نحوه امتیاز گیری، تقریبا در تمام آن ها یکسان است. در قسمت بعد قوانین دارت در مورد نحوه محاسبه امتیازات را شرح می‌دهیم.
چگونگی امتیازات دارت
بر روی تخته دارت اعدادی از ۱ تا ۲۰ قرار گرفته و همان طور که گفته شد، ۶۲ قسمت دارای امتیاز ویژه، بر روی آن مشخص شده اند. دو رینگ با رنگ های قرمز و سبز در قسمت های بیرونی و درونی تخته در زیر اعداد قرار دارند و با نام های رینگ دابل و رینگ تریپل شناخته می‌شوند. قوانین دارت به این صورت است که اگر دارت بر روی یکی از خانه‌های دابل بنشیند، امتیاز به دست آمده ۲ برابر عدد قرار گرفته در بالای آن خواهد بود و اگر تیر بر روی یکی از خانه‌های تریپل قرار گیرد، عدد آن ضربدر ۳ خواهد شد.
به طور مثال اگر در قسمت مشخص شده عدد ۱۲، دارت بر روی رینگ بیرونی یا همان دابل قرار گیرد امتیاز بدست آمده ۲۴ خواهد بود و اگر در رینگ درونی عدد ۱۲ قرار گیرد، امتیاز بدست آمده برابر ۳۶ می‌شود. اگر تیر در زیر عدد مشخص شده در هیچکدام از این رینگ ها ننشیند، امتیاز بدست آمده برار همان عدد مشخص شده می‌شود. مرکز دارت نیز که خود دو بخش دارت دارای امتیاز ۵۰ برای میان خال درونی، و امتیاز ۲۵ برای خال بیرونی است.
پس برخلاف آنچه که اکثریت افراد تصور می‌کنند و برخلاف ورزش هایی مانند تیراندازی و تیر و کمان، خانه مرکزی دارت دارای بالاترین امتیاز در بازی نیست و از این لحاظ در رتبه‌ی پنجم قرار میگیرد. این یکی از جالب‌ترین قوانین بازی دارت بوده که اکثرا توسط بازیکن‌های آماتور رعایت نمی‌شود. بیشترین امتیاز را در این بازی به ترتیب خانه تریپل ۲۰ با امتیاز ۶۰، خانه تریپل ۱۹ با امتیاز ۵۷، خانه تریپل ۱۸ با امتیاز ۵۴، خانه تریپل ۱۷ با امتیاز ۵۱ و بعد از آن میان خال با امتیاز ۵۰ دارند.
در مواردی مانند اصابت نکردن دارت با تخته، افتادن دارت پس از اصابت با تخته و قرار گرفتن دارتی بر روی دارت دیگر که گاهی اوقات در مسابقات حرفه ای اتفاق می‌افتد، امتیازی برای بازیکن در نظر گرفته نمی‌شود.
آموزش دارت و نحوه پرتاب تیر
به ۳ روش می‌توان پشت خط مشخص شده برای پرتاب دارت ایستاد. این روش‌ها مانند روش های ایستادن برای هدف‌گیری در تیراندازی هستند. قانون مشخصی برای نحوه ایستادن پشت خط وجود ندارد و هر کس می‌تواند به صورتی که راحت تر است پشت خط بایستد اما بهترین روش ایستادن که در آن احتمال گرفتن امتیازات بیشتر، بالاتر است، روش ایستادن ۴۵ درجه است. در این حالت باید همان پایی که دست پرتاب کننده در سمت آن قرار دارد، جلو قرار گیرد و تمام وزن ورزشکار بر روی آن بیفتد. پای دیگر نیز روی پنجه قرار میگیرد و تعادل بازیکن را حفظ میکند. در نظر داشته باشید که امتداد وسط تخته دارت بهترین مکان برای قرار گیری دست پرتاب کننده است.
نحوه گرفتن تیر بازی دارت نیز به این صورت است که باید بَرِل آن با ۳ انگشت شست، اشاره و میانی گرفته شود. در پرتاب نیز باید ابتدا هدف گیری انجام شود، سپس دست با یک قوس تیر را پرتاب کند و کشیدن دست هم به سمت تخته تا زمان رهایی کامل تیر ادامه یابد. پرتاب باید از آرنج و مچ انجام شود و نباید برای پرتاب از کتف کمک گرفت چون دقت پرتاب را کاهش می‌دهد.
فواید بازی دارت
یکی از اصلی ترین مزایای این بازی این است که بر خلاف بسیاری از ورزش های گروهی، به فضای چندانی برای بازی احتیاج ندارد. همینطور لوازمی که برای بازی دارت باید تهیه شوند چندان هزینه بالایی را در بر نمیگیرند. از دیگر مزایای این بازی این است که هم به صورت انفرادی و هم به صورت گروهی قابل انجام است و هیچگونه محدویتی هم برای بازی کردن آن وجود ندارد، به طوری که حتی افراد مسن نیز میتوانند آن را به صورت حرفه ای بازی کنند.
شاید این ورزش تحرک چندانی نداشته باشد اما با این حال به مواردی مانند بالا بردن قدرت محاسبه، بالا بردن اعتماد به نفس، بالا بردن تمرکز، و جلوگیری از بیماری های روحی، کمک بسیاری میکند. امروزه دارت فراتر از یک بازی سرگرم کننده و تفریحی است و مسابقات مختلفی در سطح جهانی برای آن برگزار می‌شود که بینندگان زیادی را هم به خود جذب میکند.
در فانزی بخوانید: آموزش بولینگ و هرچه باید از بولینگ بدانید
مرسسی خیلی خوب بود
خوشحالیم که این مطلب برای شما مفید بوده است.