کاخ صفی آباد بهشهر، استان مازندران یک آثار تاریخی به جا مانده از دوران صفویه است که خاطرات آن دوران را در خود حفظ کرده است. این کاخ بزرگ به دستور شاه عباس صفوی در سال 1010 هجری قمری ساخته شد. شاه عباس ام فرزند خود را به دلیل علاقه اش به او بر روی کاخ نهاد.

کاخ صفی اباد بهشهر از نظر معماری

کاخ صفی آباد، در زمان شاه صفی ششمین پادشاه صفوی توسعه پیدا کرد. این کاخ در میان باغی زیبا و دوست داشتنی به صورت بنایی مربع شکل که دارای ابعاد 25 در 25 متر بوده و در دو طبقه بنا شد.

ورودی کاخ در سمت شمالی قرار دارد که با عبور از 5 پله امکان دسترسی به داخل طبقه اول کاخ وجود دارد. طبقه اول این کاخ دارای اتاق های زیادی می باشد.که از طریق راهرو و هشتی امکان دسترسی به داخل طبقه اول وجود دارد.

طبقه دوم دارای راهرو و اتاق های زیبایی است. از کاخ صفی آباد تا باغ شاه بهشهر که عمارت چهل ستون بهشهر در آن قرار دارد، یک تونل زیرزمینی احداث شده است که در مواقع ضروری مورد استفاده عبور و مرور قرار می گیرد.

در دوران حکومت صفوی از این راه زیرزمینی برای امور سوق الجیشی و جلوگیری از تهاجمات ازبکان و سایر ملل وحشی که در اطراف دریای خزر زندگی می کردند، استفاده می شد.

در موازات کاخ صفی آباد، چشمه ی وجود دارد که آن چشمه به «پلنگ خیل» معروف است. این آب در زمان حکومت صفوی با شکل روباز و قیمیی و تنپوشه های سفالی جریان داشت.

کاخ صفی آباد در دوران قاجار به دلیل بی توجهی به آن به کلی ویران شد. اما در زمان پهلوی اول به دستور رضاشاه، با همان ویژگی های معماری ساخته شد. محراب قدیمی کاخ به مرور زمان خراب شد که در همان دوره به دستور رضاشاه بازسازی و مرمت شد.