شهر سیبه کوخرد یکی از شهرهای باستانی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران قرار دارد. امروزه بخشی از این شهر تاریخی زیر دهستان کنونی «کوخرد» مدفون است. باستان شناسان از شهر سیبه کوخرد به عنوان شهر فراموش شده ساسانیان یاد میکنند. از نظر باستان شناسان این شهر 40 هکتار مساحت دارد.
تاریخچه
شهر کوخرد در زمان زرتشیتی به نام «شهر سیبه» مشهور بوده است. قدمت این سرزمین بیش از پنج هزار سال قبل از اسلام دارد. شهر سیبه کوخرد، سرزمینی آباد و پر رونق بوده است که بی شک آنقدر بزرگ و انبوه بوده است که نه تنها مردم در دامنه ارتفاعات کوهستانی و دشتهای معتدل شمالی و جنوبی آن زندگی میکردهاند.
در نوشتهها آمده است که مردم «شهر سیبه» گبر و زرتشتی وارمنی بودهند. البته آثار زیادی از آنها به جای مانده است. در قسمت زیرین ده جنوب دهستان فعلی کوخرد یک درخت کُور بزرگ وجود دارد که نام آن در میان اهالی منطقه «کُور ارمنی» معروف است.
در اسناد تاریخی نام شهر سیبه کوخرد را به نام مرکز حکومت ذکر کرده اند. حاکم شهر از مردم هشتاد روستای توابع شهر باج و خراج میگرفتند. روستاهای اطراف شهر، پرجمعیت و دهقانهای کارآمد و قانع و پرکار و یکتاپرست و مردمان پاک و صادق بودند. در واقع اهالی این منطقه به درستی و پاکی زبانزد بودند و اقوام مجاور همیشه آنها را تحسین میکردند.
جاذبه های گردشگری
در این شهر تاریخی جاذبه های گردشگری فراوانی وجود دارد که عبارتند از:
معبد سیبه:
عبادتگاهی بزرگ و باشکوه در شهر سیبه وجود دارد که جای عبادت پیشوایان و خردمندان و دانایان سیبه بوده است. این عبادت گاه برای مردم گبر، زرتشت، ارمنی محترم بوده و همهی مردم شهر آن را تکریم می کردند.
حمام سیبه:
در بررسی های مغناطیسی که در دوران اخیر توسط باستان شناسان انجام شده است آثاری از دوران ساسانی و اسلامی در زیر خاک یافت شده است. این آثار عبارتند از: سفالهای دوره ساسانی، سفال دوران اسلام، چند سازه نیمه ویران از جمله آب انبار و بنایی موسوم به حمام سیبه در این آثار به چشم میآید.
در محوطهای آثار باقی مانده حمام شهر سیبه کوخرد به چشم میآید. این حمام بر اثر سیلاب کشف شده است.
حمام سیبه گرمابه ای تاریخی در روستای کوخرد می باشد که مربوط به دوران پیش از اسلام است. این حمام تاریخی به صورت برکهای سربسته با شیارهایی در اطراف آن در زیر زمین مدفو شده است، که به خاطر بارش باران این آثار نمایان شده است.
باستان شناسان اهمیت این حمام را اعلام کردهاند و طرحی برای بازسازی این گرمابهی تاریخی مطرح شده است.
تِرِنُه:
به سازه های دایرهای مانندی که قدمت آن به دوران زرتشتی می رسد و در میان رودخانه مهران است گفته می شود. این ساختمانها آب شیرین را از یک طرف رودخانه شور به طرف دیگر می برد. بخش های آن در زیر آب به هم متصل است.