نام بهشهر قبل از دوران صفوی، تمیشه، نامیه، پنج هزاره، آسیابسره می باشد. چون مادر شاه عباس متولد بهشهر بوده است، او با مسافرت به بهشهر آن را پایتخت تابستانی خود ساخته بود.

در زمان شه عباس صفوی نام شهر اشرف البلاد یعنی بهترین و شریف ترین شهر ها تغییر یافت. شخصی به نام رکن الاسفار که یکی از درباریان دوره ناصری بود در کتاب خود وجه تسمیه دیگری را برای اشراف نام می برد. او بر این باور بود زمانیکه شاه عباس این شهر را به صورت مدرن و امروزی ساخت، برخی از درباریان گفتند: هذا اشرف من فرح آباد و این جمله به مذاق شاه خوش آمد.

پژوهش و بررسی هایی که در سواحل دریای خزر در مکان هایی مانند سابقه غارهای هوتو و کمربند انجام شده است، قدمت این شهر را به دوران غارنشینی و حدوداً 10000 سال قبل از میلاد مسیح ثبت کرده است.

در اسناد و متون تاریخی که بدست آمده می توان از اهمیت سیاسی و تاریخی و نظامی که ناحیه جنوبی دریای مازندران اطلاعات کافی بدست آورد.

تحقیقات انجام شده درباره ی متون تاریخی نشان می دهد که اواسط قرن سوم هجری قمری دین اسلام در شکل علویان در این منطقه نفوذ کرده است. شهرستان بهشهر در ابتدا بعنوان یکی از روستاهای حائز اهمیت با نام های مانند نامیه، کبود جامه، تمیشه و … معروف بوده است و در دوران صفوی به اوج شکوفایی و ورنق رسیده است.

بعد از احداث بهشهر، شاه عباس صفوی چندین هزار گرجی را به شهر اشرف فرستاد. شاه عباس در سفرهایی که به شمال می کرد شهر اشرف را به بقیه ی نقاط ترجیح می داد.

بر اساس اسناد تاریخی نخستین گروه نمایندگان سیاسی انگلستان در اشرف البلاد یا همان بهشهر به حضور شاه عباس رسیدند. این شهر تاریخی به خاطر حملات افغان ها، ترکمن ها، سپاهان زند صدمات و آسیب های فراوانی دید به طوری که خیلی از مکان ها و عمارت آن تخریب شد.

نادر شاه در زمان اعزام جنگ با لزگی ها مدتی را در این شهر اقامت کرد. مردم این مناطق از قوم های مختلفی تشکیل شده اند.