خانه بومیان کیش خانه ای است با قدمت 200 سال که در زمینی به مساحت 1200 مترمربع با معماری کاملا بومی بنا شده است. صاحب اصلی خانه شخصی به نام مرحوم حاج عبدالله بن شاهین بود که حدودا 80 سال پیش در این خانه می‌زیست. پس از موافقت صاحب خانه، این خانه تاریخی با هدف معرفی فرهنگ و آداب و رسوم، و گسترش گردشگری با حفظ معماری سنتی، تبدیل به موزه شده و در معرض دیدعموم قرار گرفته است.

در این خانه بومی پانزده اتاقه شما به صورت زنده با شیوه زندگی مردم کیش و وسایل و ابزار تاریخی مورد استفاده‌ی آنها آشنا می شوید.

از بخش های جالب توجه خانه بومیان کیش که دارای دو حیاط است می‌توان به حیاط مجلسی مخصوص مهمان ها، اتاق تابستانی و زمستانی، تعدادی انبار، یک حلقه چاه، یک حیاط به همراه اتاق تابستانه و زمستانه، آشپزخانه و مکتب خانه و… که برای اهالی خانه مورد استفاه قرار می‌گرفته است اشاره کرد.

در ادامه بخش های مختلف خانه بومیان کیش را به شما معرفی می‌کنیم :

اتاق مجلس (اتاق مهمان مردان) : اتاقی تابستانی است که مختص مهمانان مرد است و سایبانی دارد که از برگ نخل پوشیده شده است و نشانه مهمان نوازی بومیان جزیره کیش می باشد.

مصیف (اتاق تابستانی) : این اتاق سبک معماری خاصی دارد و روی سکوی بلندی به ارتفاع 5.1 قرار گرفته که بادگیر هایی دارد که باعث خنک شدن فضای اتاق می شده که در زمستان آن ها را می پوشاندند.

مطبخ (آشپزخانه) : این آشپزخانه که به سبک قدیم ساخته شده در قسمتی از حیاط مسقف شده است و روزنه هایی برای خروج دود در آن قرار داده شده است.

بیت العود (اتاق خواب) : این اتاق که قدمتی 40 ساله دارد با انواع آینه و وسایل قدیمی از جمله رادیو و تلویزیون تزیین شده است و ماننددیگر اتاق ها حمام مخصوص به خود را دارد که نشانه ای از اهمیت نظافت نزد مردم جزیره می باشد.

بیت الافروغ (مکتب خانه ) : مکتب خانه حکم مدرسه را برای مردم منطقه داشت و حدود 40 سال پیش نیز در آن آموزش قرآن داده می‌شد. این مکان جایگاه خاصی میان مردم جزیره‌ی کیش دارد.

بیت القهوه (اتاق قهوه) : این اتاق هم از بخش هایی است که جهت پذیرایی از مهمانان خانه تدارک دیده شده بود که در نوع خود جالب توجه است. همانطور که از نامش پیداست قسمتی از اتاق مخصوص تهیه قهوه و چای برای مهمانان بوده است.

و در آخر شیوه گرفتن شیره از خرما که در هیچ جای ایران به جز کیش سابقه نداشته است:

چندول (اتاق انبارخرما و استیصال شیره خرما) : این اتاق 2*2 در گوشه ای از حیاط قرار گرفته تا در معرض وزش باد نباشد چون وزش باد باعث خشک شدن خرما می شود. در این اتاق زنبیل های حصیری قرار می دادند و شیره از این زنبیل ها تراوش می کرد و کف آن را نیز با ساروج نفوذ ناپذیز می کردند. کف را به صورت وی و پشته درست می کردند ودر جوی هایی که ایجاد می شد شیره جمع می شد.